“Ik zou het bijvoorbeeld heel goed vinden als kinderen weer het volkslied leren op school” schetst CDA leider Buma. Het is campagnetijd, verkiezingen 2017. “En dat ze dat staand zingen. Tuurlijk! Je leert een kind toch niet zittend het Wilhelmus zingen?” voegt hij er aan toe.
#staandzingen is de volgende ochtend trending topic in de docentenkamer en de muziekdocent weet zich verzekerd van ruime belangstelling. Ervaren en charmant adresseert ze het als een opdracht voor allen.
Wij dienen ieder als ochtendopening mét de klas het Wilhelmus aan te heffen. Ze doet het ons voor. De rechterhand op het hart, de linkerhand vlak op het tafelblad terwijl de voeten parallel worden gepositioneerd.
Zo brengt ze het als een opdracht aan ons allen en de stemming is al snel hilarisch. Ieder gaat die ochtend lachend zijn weegs en denkt: ‘We zien wat er van komt”.
‘ Boodschappen doen’ noemen we dit fenomeen in het onderwijs. Maatschappelijke problemen leg je neer waar het heil gezocht moet worden.
Wat de overheid niet zelf kan doen of via de knoet kan afdwingen geeft ze hier een plek en zo sijpelen ze met enige vertraging het onderwijs in. Makelaars in betekenis storten zich er op en gieten deze vaardig in lespakketten, trainingen en educatieve producten.
Het CDA kwam in het kabinet, Buma verdween naar Leeuwarden en het Wilhelmus? Tja, hoe zit het daar ook al weer mee?
