Ik sta in de hal van het middelgrote museum te wachten tot Havo 4 de jassen hadden opgehangen. Het gaat wel even duren, want er moet ook nodig geplast worden.
Met twee rondleiders keutelen we tussen de leerlingen tot we kunnen beginnen.
‘Fleur zit op het vliegtuig’, vertelt de een aan zijn collega.
Fleur ken ik, van de telefoon en de mail. We hadden iets te vaak contact om dit bezoek rond te breien.
Voor Fleur was het een hele tour om rondleiders te vinden. Als wij konden, kreeg zij het niet rond en toen we met de data begonnen te schuiven, bleek het op school niet te kunnen. Op school kreeg ik al moppers van een leidinggevende die het allemaal wel erg lang vond duren. ‘Zeg het maar allemaal af’ zij ze wijs en kordaat toen alles net in kannen en kruiken was. Zo kan dat gaan met leidinggevenden. Dat heb ik toch maar niet gedaan.
‘Waar gaat Fleur naar toe?’ kabbelt het gesprekje verder.
‘Een jaartje weg’
…….’Toe maar’……
‘Haar werkervaringsplaats liep af’
Havo 4 is uitgeplast en we drentelen met de klas de hal van het museum in. Een kordate man stapt op ons af met in zijn kielzog een jonge meid.
‘Dit is Marije, de opvolgster van Fleur’.
Ze stelt zich voor en ik krijg van Marije én passent ook een hand.
‘Ze heeft er zin in’, beaamt ze blozend.
Tijdens de rondleiding denk ik aan Fleur, en Marije. De boekingen, het contact met de klant, dat laat je over aan een tijdelijke medewerker. Er zit een schat aan ervaring in het vliegtuig.
Vandaag zal Marije beginnen.